Yukarıda ki üç noktayı doldurabilecek o kadar çok kelime bulduk ki son yıllarda artık bunun tartışılması gerektiğini düşündüm ve
-hepimiz düşünce olduk
Düşünmek mi dedim gerçi o fiil televizyon icat olunca gereksiz kaldı. Hepimiz televizyonda ki düşünceleri benimsedik kendi fikirlerimizi çöpe attık ,rafa kaldırdık yada sildirdik. Zaten düşünenler ya salak ya da ihanet edenler oldu. Televizyon bizi yediriyor içiriyor giydiriyor kısacası yaşatıyor. Bizim düşünmemize gerek yok televizyon düşünür nasılsa. Böylece hepimiz aynı olduk ve
-hepimiz herkes olduk
Ancak televizyonun seçtiği kişilerde bazen herkesten ayrılmak istediler. Az farklı düşünmek istediler. Toplum(televizyon) bunlara hak vermiş olacak ki ayrılanlar oldu aramızdan ama onlara da bir çerçeve çizildi tabii. Ya ondansın ya benden fikirlerini soktular beynimize. Oysa ki farklı düşüncelere rağmen çok iyi anlaştığımız kişilerdi diğerleri.
-hepimiz diğerleri olduk
Çünkü bir diğerini kabullenmenin ön koşulu benim düşüncemden geçiyordu. Ben gibi düşünmüyorsan ne işim olur seninle cümlesi her damın altında kurulmaya başlandı. Çeşitliliğin güzellik getirdiği yalandı bize göre. Çok çatıştık çok yaralandık ancak yine olmadı.
-hepimiz insanız demeye başladık.
Ancak bunu açıklayamam çünkü insanlık ben çok küçükken öldü. Hatırlamıyorum . eğer bir yerde yaşıyor ve yaşatılıyorsa orayı görmeden ölmek ölümlerin en kötüsü olur benim için.
-hepimiz farklıyız dedik
Bir aralar böyle dedik. Bizi kabul edeceksen böyle kabul et . farklıyız ve düşüncelerimiz daha da artacak çoğalacak. Çöpe attıklarımızı geri toplayacağız. Ancak televizyon buna çok kızdı. Sizin düşünmenize gerek yok dedi. Bizim yerimize o düşünürmüş. Ve televizyon bize diziler verdi. Sahte yaşamlar verdi. Ünlüler seçti bizim için. Biz kabul ettik onları içimize aldık. Ünlülerin yediği yemeklerden yemeye başladık , giydiği kıyafetleri giymeye , o ünlüler gibi olmaya çalıştık. Televizyonun varlığına ve birliğine daima dua etmeyi hiç atlamadan. Çünkü o bizi düşünüyordu. Orda ki hayatlar bize ilginç geldikçe onlar gibi yaşamaya çalıştık biz çalıştıkça televizyonda ki düzeni yakaladıkça daha üst aşamalara geçildi. Biz yaşadıkça hayatlarımızın olağanüstü olduğunu düşündük sanki ve artık
-hepimizin hayatı romandı
İşte böylece kitap okumayı da bıraktık. Çünkü kimileri kitabı okur kimileri yaşardı. Ne kadar da fiyakalı bir cümleydi ve ne kadar da boş. Hayatımız çalışmak, dizi izlemek ve ünlüleri takip etmekle geçer olmuştu. Okumak yok düşünmek yok. Televizyon bizi düşünmeye devam ediyordu nasılsa . Bir aralar aşık olmaya çalıştık
-hepimiz cedric tik
Ancak o sekiz yaşındaydı. Onda ki aşkın zerresi bizlerde yoktu.
Hepimiz dinci olduk muhafazakar olduk yobaz olduk ateist olduk Ahmet Mehmet olduk ama farklı olanları kabullenip beraber olamadık. Başaramadıysak sana bakarken başaramadık.
